zarzucić
(zaʒuʨiʨ)
czasownik przechodni perfektywny
zarzucać
bemängeln, abservierenيَتْرُكُzbavit seskrotteξεφορτώνομαιditchdesecharhylätäabandonnerodbacitidisfarsi捨てる버리다afdankenkvitte (seg) medlivrar-se deвыбрасыватьgöra sig av medทิ้งsepetlemekbỏ抛弃, 批评批評 (zaʒuʦaʨ)
czasownik przechodni 1. pokryć pokrywać coś czymś couvrir encombrer zarzucić biurko papierami couvrir un bureau de paperasses
zadać komuś dużo pytań assaillir qqn de questions
2. rzucić rzucać coś na coś
jeter zarzucić marynarkę na ramiona jeter une veste sur ses épaules objąć kogoś za szyję
se jeter au cou de qqn 3. robić zrobić wymówki
reprocher Zarzuca mi kłamstwo. Il m'accuse d'avoir menti. Nie można mu zarzucić, że nie dba dzieci. On ne peut pas lui reprocher de ne pas s'occuper des enfants. Kernerman English Multilingual Dictionary © 2006-2013 K Dictionaries Ltd.